SUMBER SEJARAH

SUMBER

  —    sumber sejarah diertikan sebagai bahan bertulis atau bercetak. Mengikut definisi yang diberikan oleh Kamus Dewan bererti 'keterangan (bukti) yang bertulis atau bercetak, surat yang boleh dijadikan keterangan atau bukti seperti surat beranak, surat nikah dan surat rasmi. —Antara sumber ini temasuklah bahan yang berupa dokumen, surat, sama ada yang rasmi ataupun sebaliknya, catatan, laporan, buku harian, warkah, watiqah dan titah perintah dan kadang­kala akhbar serta majalah dan peringatan boleh juga dianggap sebagai sumber utama. Apa yang menjadikan sumber-sumber itu sebagai sumber utama ialah keadaannya itu sendiri yang merupakan sumber yang pertama sekali mencatatkan sesuatu peristiwa yang berlaku itu. Sumber utama juga dikenali sebagai sumber primer atau primary source.    

         SUMBER PERTAMA/PRIMER:

         — -     Sumber Artifak

          -      Dokumen Kerajaan

—-     Sumber Peribadi 

-     Sumber Agama

—-     Batu Bersurat Buku Harian

—-     Warkah

—-     Watikah

—-     Titah Perintah

—-     Catatan

—

      sumber kedua ialah kajian-kajian ataupun penulisan-penulisan yang telah dilaksanakan oleh seseorang mahupun sesuatu kumpulan, tentang sesuatu peristiwa, tokoh-tokoh dan sebagainya. Kajian-kajian itu berdasarkan sumber-sumber utama tadi. Sumber kedua lebih merujuk kepada tulisan ahli sejarah seperti karya sejarah yang tersusun, rencana, disertasi atau buku  

— Sumber Kedua

—-     Akhbar-akhbar

—-     Majalah

—-     Sumber Karangan atau Esei

—-     Latihan Ilmiah

—-     Buku-buku

—-        Tesis

— -    Rencana

-     ensaiklopedia

Sumber Lisan

—-     Percakapan-pertuturan - Temu bual

—-     Perbincangan

—-     Temuduga